"Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε μικροί, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε πολύ μεγάλοι σαν Λαός, σαν Έθνος, σαν Ιστορία"
Ο κ. Δημήτρης Μάμαλης, ενδοκρινολόγος στη Λιβαδειά, μίλησε στο “Δ” για την πρόσφατη εμπειρία του από τα 2 μεγαλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια
Ο κ. Δημήτρης Μάμαλης, είναι γιατρός Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος, ωστόσο διαθέτει και πτυχία στις πολιτικές επιστήμες και συγκεκριμένα στην Διαπραγμάτευση και την Ρητορική, από δύο μεγάλα Πανεπιστήμια, το Yale και το Harvard, αυτό στάθηκε ως αφορμή για μια συνέντευξη στο «Δ».
-Καλησπέρα σας, σας ευχαριστώ που δεχτήκατε να κάνουμε αυτήν την συνέντευξη.
- Εγώ ευχαριστώ! Η χαρά είναι δική μου και η πρόσκλησή σας με τιμά.
-Είστε λίγο καιρό στην πόλη μας, ωστόσο το όνομά σας ακούγεται αρκετά και είστε αγαπητός.
- Πράγματι είμαι λίγο καιρό σαν επαγγελματίας στην Λιβαδειά, ωστόσο οι κάτοικοι της Λιβαδειάς και των γύρω περιοχών με έχουν τιμήσει με την εμπιστοσύνη τους και τους ευχαριστώ θερμά. Έχω αγωνιστεί πολλά χρόνια και αγωνίζομαι ακόμα καθημερινά, ώστε κι εγώ από τη μεριά μου να φανώ αντάξιος της τιμής που μου κάνουν να μ’ εμπιστεύονται.
-Ίσως σας φανεί παράξενο αλλά ο σκοπός της συνέντευξης δεν έχει να κάνει με την ιατρική αλλά με τα πτυχία που πήρατε από τα δύο μεγαλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια το Γέιλ (Yale) και το Χάρβαρντ (Harvard). Kαί τα δύο έχουν να κάνουν με τις πολιτικές επιστήμες. Πώς προέκυψε αυτό;
- Και τα δύο πτυχία είναι συνέπεια μία από τις βασικές αρχές που έχω στη ζωή μου ότι: κάθε εμπόδιο αποτελεί μία καινούργια Ευκαιρία!
Ήταν ένα όνειρο που ήθελα από μικρός να πραγματοποιήσω, ωστόσο σαν νεότερος δεν υπήρχε ούτε ο χρόνος ούτε η οικονομική δυνατότητα. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που γεννήθηκαν με το Ασημένιο Κουτάλι στο στόμα και τα είχαν όλα προκαθορισμένα, ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πρέπει να αγωνίζονται και να εργάζονται πολύ, σκληρά, με υπομονή, επίμονη και πολλές φορές ακόμα και εναντία σε αντίξοες συνθήκες για να πετύχουν το οτιδήποτε.
Αφού είχα δουλέψει λοιπόν κάποια χρόνια στην Ελλάδα και κάποια στη Γερμάνια και αφού είχα ολοκληρώσει την ειδικότητα μου στην Ενδοκρινολογία, είχα πλέον την δυνατότητα να στηρίξω το οικονομικό κομμάτι των σπουδών στην Αμερική. Κατέθεσα λοιπόν τα χαρτιά μου στο Yale. Δεν περίμενα όμως τόσο σύντομα την τόσο μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου και σαν γιατρός ξέρετε, μιλώντας από θέση ευθύνης, δεν μπορείς να αφήνεις τους ασθενείς, που σου έχουν εμπιστευτεί την υγεία τους... και κάπως έτσι άρχισε το όνειρο αυτό πάλι να απομακρύνεται.
Μέχρι που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός και το Lock Down. Και εδώ ταιριάζει το “κάθε εμπόδιο αποτελεί μία καινούργια Ευκαιρία” .
-Το “όπου εμπόδιο” παει στον Κορωνοϊό και το Lock Down φανταζομαι...
-Καί το “μιά καινούρια ευκαιρία” επίσης, αρκεί κάποιος να έχει τα μάτια του ανοικτά!
Οι Αμερικανοί λοιπόν, ένας εξαιρετικά ευφυής λαός- ένας άλλος κόσμος σε οργανωτικό και όχι μόνο επίπεδο- αποφάσισαν να προσφέρουν την ευκαιρία να συνεχιστούν τα προγράμματά τους, χωρίς όμως να απαιτούνταν πλήρη φυσική παρουσία καθ όλη τη διάρκεια των μεταπτυχιακών αυτών, όπως συνέβαινε μέχρι πριν τον Κορωνοϊό. Ωστόσο εννοείται πως υπήρχε ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα μαθημάτων και διαλέξεων σε συγκεκριμένες ώρες(σας υπενθυμίζω τη διαφορά ώρας με την Αμερική), live συναντήσεις και υπήρχαν εβδομαδιαίες εξετάσεις, όπου έκριναν αν πράγματι είχες κατανοήσει την εβδομαδιαία ύλη και αν δεν πέρναγες δεν κρινόσουν ικανός να προχωρήσεις παρακάτω και τέλος υπήρχαν εργασίες, τις οποίες έπρεπε να κάνεις είτε μόνος είτε συνεργαζόμενος με άλλα άτομα απ΄ όλο τον κόσμο και να τις παραδώσεις εμπρόθεσμα βεβαίως...
-Ακούγεται αρκετά απαιτητικό!
-Και ήταν! Σας διαβεβαιώ! Ωστόσο, απ την άλλη μεριά, για τους Αμερικανούς δεν είναι δεσμευτικό το διάστημα στο οποίο θα τελειώσεις κάποιο μάθημα τους, αλλά αν είσαι ικανός μπορείς να τελειώσεις σε αρκετά μικρότερο χρονικό διάστημα. Είχαν θέσει λοιπόν αυτά τα διετή κατ’ ουσίαν προγράμματα σε έναν χρονικό περιθώριο από 4 μήνες έως και το κανονικό διάστημα των 2 ετών.
Ξεκινώντας Λοιπόν στο Γέιλ (Yale), εν μέσω καραντίνας, ολοκληρώνω το πρόγραμμα σε μόλις 4 μήνες περνώντας τις εξετάσεις με ένα ποσοστό 95% και ενώ η καραντίνα συνεχιζόταν στην Ελλάδα και όλα είχαν παγώσει (πανεπιστήμια, εργασίες, δημόσιοι φορείς)...
Κάνω αίτηση και στο Χάρβαρντ ! Με δέχτηκαν βάσει των επιδόσεων μου στο Γέιλ (Yale), εκπληρώνοντας το μεγαλύτερο μου πόθο και όνειρο. Όπου και εκεί πάλι ολοκλήρωσα το πρόγραμμα αρκετά νωρίτερα από το προκαθορισμένο διάστημα.
-Ολοκληρώσατε καί αυτό το πρόγραμμα με “ ‘Αριστα”!
- Ισχύει.
-Το πτυχίο σας στο Γέιλ (Yale) Αφορά τις πολιτικές επιστήμες με τον τίτλο η “τεχνική της διαπραγμάτευσης”. Ας μιλήσουμε λίγο για αυτό
-Καταρχήν αυτό που θα πρέπει να σας πω είναι ότι στην Γερμανία, όπου έκανα μεγάλο κομμάτι της εξειδίκευσης μου στην ενδοκρινολογία, ήταν πάγια τακτική των διευθυντών μας όταν ολοκλήρωναν την εκπαίδευσή τους και ενώ ήταν να αναλάβουν διευθυντικά πόστα, να κανουν ένα γενικό μεταπτυχιακό, ώστε να ανοίξει ο τρόπος της σκέψης τους. Είναι κάτι το οποίο μου κληροδότησαν και για τον λόγο αυτό αποφάσισα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό από την ιατρική.
-Γιατί πολιτικές επιστήμες και γιατί διαπραγμάτευση;
-Είναι προφανές ότι τα τελευταία 10 χρόνια η λέξη αυτή έχει παίξει πάρα πολύ στο πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο, ως επί το πλείστον με μη ικανοποιητικά αποτελέσματα. Χρησιμοποιήθηκε αυθαίρετα και επιδιώχθηκε άναρχα και τα αποτελέσματα είναι γνωστά και προφανή σε όλες τις μορφές της οικονομικής μας ζωής σαν χώρα, αλλά και σαν πολίτες.
Ήθελα λοιπόν να δω μέσα από το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου τι σημαίνει διαπραγμάτευση σε όλα τα επίπεδα, πώς οργανώνεται, πώς διεκδικείται... και η έκπληξη πραγματικά ήταν μεγάλη. Είναι ένας τεράστιος κλάδος της πολιτικής, όπου είχα την τύχη στο πρόγραμμα αυτό να ακούσω διαλέξεις και απόψεις διαπραγματευτών που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην Αμερικανική πολιτική και όχι μόνο από την εποχή του Κένεντι μέχρι και σήμερα . Τελικά Πράγματι όχι μόνο δεν είναι κάτι απλό, αλλά απαιτεί εξαιρετική προετοιμασία, μελέτη και στρατηγική...
-Τι σας έκανε εντύπωση;
- Δύο πράγματα: Το πρώτο ότι η βάση της επιστήμης της διαπραγμάτευσης έχει τις αρχές της στην Αρχαία Ελλάδα και όλα ξεκινούσαν από εκεί και το δεύτερο είναι ότι η Ελλάδα αναφέρονταν ως το αρνητικό παράδειγμα (καθαρά και μόνο όσον αφορά την τεχνική των διεκδικήσεων).
-Έχετε κάτι να θυμηθείτε από το μάθημα αυτό;
-Ναι. κατά τη διάρκεια του μαθήματος έπρεπε να βρούμε άλλους φοιτητές με τους οποίους θα ήμασταν αντίπαλοι στις διαπραγματεύσεις. έκανα λοιπόν και εγώ τα χαρτιά μου και δήλωσα ενδιαφέρον. Από τις εκατοντάδες φοιτητών από όλο τον κόσμο με διάλεξε η ομάδα που είχε και πιο πολλές αιτήσεις να διαπραγματευτούν μαζί τους: ένας Γερμανός (γέλια) και μία Ιταλίδα. Εχω να θυμάμαι ότι οι Γερμανοί είναι πράγματι πολύ σκληροί διαπραγματευτές...
-Ας πάμε τώρα και στο δεύτερο μάθημα που κάνατε στο Χάρβαρντ. Από όσο μπορώ να δω έχει να κάνει με την τέχνη της ρητορικής και του δημόσιου λόγου.
-Πράγματι. Ουσιαστικά το δεύτερο αυτό μάθημα έγινε για να βελτιώσω τα αγγλικά μου και κατέληξα στο δεύτερο moto που μου συμβαίνει πάντα, ότι: “όπου κι αν πάω, βρίσκω Ελλάδα”!
-Τι εννοείτε;
-Ενώ ξεκίνησα λοιπόν το μάθημα αυτό ουσιαστικά για να βελτιώσω τα αγγλικά μου, όλο το μάθημα των τεσσάρων μηνών ξεκινούσε από τη βάση της ρητορικής: τον Αριστοτέλη και ο Αμερικανός -παγκοσμίου φήμης -καθηγητής του Χάρβαρντ προσπαθούσε όλο αυτό το διάστημα να εξηγήσει από τα αρχαία ελληνικά τους βασικούς όρους της ρητορικής, τι σημαίνει “πολύπτωτον”, “αναφορά”, “μεταφορά” κλπ... πέρασα λοιπόν 2,5 μήνες γνωρίζοντας μέσω του Χάρβαρντ βασικές έννοιες, τις οποίες Εμείς σαν Έλληνες αγνοούμε ή τουλάχιστον δεν μαθαίνουμε στο σχολείο, ενώ θα έπρεπε.
-Και ποιο το τελικό σας συμπέρασμα;
-Ένα και μόνο, ότι όσο και να μας προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε μικροί, “τελικά είμαστε πολύ μεγάλοι σαν λαός, σαν Έθνος, σαν Ιστορία”.
-Σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας
Ο κ. Δημήτρης Μάμαλης είναι Ενδοκρινολόγος - Διαβητολόγος, με ειδίκευση στην Γερμανία(Πανεπιστημιακή κλινική του Ντίσελντορφ) και στο Νοσ. “ο Ευαγγελισμός”.
