Η μάχη που έκρινε το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η μάχη των Αρδεννών.
Σ’ αυτήν την μάχη, αποτελειώθηκε το Ναζιστικό θηρίο που επί 5 χρόνια απλωνόταν σαν εφιάλτης πάνω απ’ όλην την Ευρώπη και εξοντώθηκαν όλες οι εφεδρείες του.
Στις 6 Ιουνίου 1944, όπως είναι γνωστό, οι Συμμαχικές Δυνάμεις έκαναν, γιγαντιαία απόβαση στην Νορμανδία, μετά από πολλές σκληρές και πολύ αιματηρές μάχες έκαμψαν την αντίσταση των Γερμανών, δημιούργησαν προγεφύρωμα, προέλασαν στην Γαλλία και στις 25 Αυγούστου κατέλαβαν και απελευθέρωσαν το Παρίσι.
Έτσι εξεδίωξαν τους Γερμανούς από την γραμμή αμύνης του Σηκουάνα με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος και στις 4 Σεπτεμβρίου κατέλαβαν τις Βρυξέλες και την Αμβέρσα.
Όμως η προέλαση των συμμάχων σε τόσο μεγάλο βάθος, αύξησε αναγκαστικά και τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλά προβλήματα σ’ αυτόν.
Έτσι προέκυψε σημαντικό ζήτημα, το οποίο οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να επιλύσουν πριν την ανασύνταξη των Γερμανών και κατόπιν να καταλάβουν την γραμμή του Ρήνου, κάτι που επιθυμούσε διακαώς ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.
Μετά από διαβούλευση των τριών αρχιστρατήγων Αϊζενχάουερ, Μπράντλεϋ και Μοντγκόμερυ στις 7 Δεκεμβρίου στο Μάαστριχτ επικράτησε η άποψη του Αϊζενχάουερ ότι έπρεπε να βιαστούν και ότι έπρεπε να καταλάβουν το Σάαρ πριν τα Χριστούγεννα.
Το έργο αυτό ανέθεσαν στον θρυλικό Αμερικανό στρατηγό Πάττον, Διοικητή της Αμερικανικής 3ης Στρατιάς.
Οι εκτιμήσεις των Συμμάχων ήταν ότι οι Γερμανοί θα έκαναν απόπειρα αντεπίθεσης μεγάλης κλίμακας.
Ο Στρατάρχης των Γερμανών Φον Ρούντστεντ είχε στην διάθεσή του 36 Μεραρχίες από τις 70 συνολικά του Δυτικού Μετώπου.
Από την άλλη, οι Σύμμαχοι είχαν στην διάθεσή τους 15.000 αεροσκάφη με Διοικητή τον Βρετανό Στρατάρχη Αεροπορίας Τέντερ.
Η μάχη των Αρδενών ξεκίνησε στις 16 Δεκεμβρίου και συνεχίσθηκε για μέρες.
Μεταξύ 25 και 29 Δεκεμβρίου ο καιρός βελτιώθηκε, με αποτέλεσμα η Συμμαχική αεροπορία να κάνει 15.000 περίπου εξόδους και να προσβάλει την κυκλοφορία όχι μόνο στις Αρδέννες αλλά και σε όλη την περιοχή της Ρηνανίας.
Έτσι οι Γερμανοί άρχισαν ν’ αντιμετωπίζουν έλλειψη καυσίμων και την αποδιοργάνωση των γραμμών ανεφοδιασμού τους.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, οι Σύμμαχοι να εκμεταλλευθούν αυτές τις αδυναμίες και με τον Στρατηγό Πάττον επιτέθηκαν από τα νότια.
Η τελική και πιο αιματηρή μάχη έγινε στην πόλη Μπαστόν και την γραμμή Μαζινώ, όπου οι Σύμμαχοι χάρη στην ευφυΐα του Στρατηγού Πάττον, νίκησαν κατά κράτος και στις 5 Ιανουαρίου άρχισε η Γερμανική οπισθοχώρηση.
Κλειδί της νίκης ήταν, πέρα από τον ηρωισμό των Συμμάχων, ο ελιγμός του απαράμιλλου Αμερικανού Στρατηγού Πάττον, ο οποίος κατόρθωσε να μετακινήσει προς Βορρά το σύνολο της στρατιάς του, 300.000 άνδρες και να διανύσει απόσταση κοντά στα 150 χιλιόμετρα.
Η διάθεση όλων των Γερμανικών εφεδρειών στις Αρδέννες βοήθησε τον Ερυθρό Στρατό να καταλάβει την Πολωνία και σήμανε την οριστική συντριβή του Ναζισμού σε όλη την γη.
