Στίχοι του Δημήτρη Αποστόλου
Μες στη ζωή ενόμιζα
πως ήμουν ευδαίμων
μέχρι που εμφανίστηκε
ο θηλυκός ο δαίμων.
Είχε κατάμαυρα μαλλιά
γαλάζιες λίμνες μάτια
μα μια καρδιά πολύ σκληρή
που μ' έκανε κομμάτια.
Το σώμα της αλάβαστρος
το πιο όμορφο τοπίο
και θάλασσα που θα 'θελα
πάνω της να 'μαι πλοίο.
Όλα τα είχε όμορφα
μα μ' έβλεπε σαν ξένον.
Για έρωτα της μίλαγα
κι αυτή περί ανέμων.
Με απέρριψε ευγενικά
μετά πολλών επαίνων
κι η όμορφη η κοπελιά
μ' άφησε πικραμένον.
Έκτοτε είμαι δυστυχής
δεν είμαι πια ευδαίμων
και η αιτία είναι αυτός
ο θηλυκός ο δαίμων.
