Στίχοι του Δημήτρη Αποστόλου
Πάει ο νους στο παρελθόν
στης ζήσης μου το διάβα
εις στις σοδειές των χρόνων μου
που μοιάζουν συλλογές κρασιών
σ' αραχνιασμένη κάβα.
Πολλές χρονιές καλό κρασί
το 'πινα και μεθούσα
με απολαύσεις και χαρές
υγεία και πληρότητα
κι είχα ό,τι ποθούσα.
Δεν ήταν όμως τα κρασιά
όλα τα χρόνια ίδια
κάποια ήτανε άνοστα
μου φέρναν πονοκέφαλο
Τώρα τα χρόνια πέρασαν
και είμαι γεροντάκι
δεν έχω τρύγους τώρα πια
και με εντολή των ιατρών
πίνω μόνο νεράκι.
Μου 'μεινε πλέον στο εξής
να ζω ξενερωμένος
αχ να τανε καλά κρασιά
αφού τα πιω όπως παλιά
να φύγω μεθυσμένος.
