Του Κλέαρχου Καλογήρου
Από σήμερα Σάββατο 7 Νοεμβρίου που γράφονται αυτές οι γραμμές, ξεκινάει το νέο «λοκ ντάουν» για να αντιμετωπίσουμε την μεγάλη εξάπλωση και διασπορά του Κορωνοϊού στην χώρα μας.
Είναι το δεύτερο κατά σειράν, λίγους μήνες μετά την επιβολή του πρώτου, που κατά γενική ομολογία είχε μεγάλη επιτυχία, λόγω της υπέρμετρης αυτοπειθαρχίας και αυτοσυγκράτησης που επιδείξαμε καθένας χωριστά και όλοι μαζί σαν λαός και ευχόμαστε ολόψυχα και αυτό να έχει την ίδια επιτυχία με το προηγούμενο.
Είμαστε αισιόδοξοι, όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ψυχή μας αυτήν την στιγμή είναι βαρειά και ανήσυχη.
Κι αυτό οφείλεται στο ότι αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει και μάλιστα αρκετά, χωρίς να μας ρωτήσουν.
Την πρώτη φορά, πριν λίγους μήνες, ξεκινήσαμε από σχεδόν μηδενική βάση.
Τώρα όμως όχι.
Γιατί και πολλά κρούσματα έχουμε και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το ΕΣΥ, ασφυκτιά μπροστά στην καινούργια πραγματικότητα.
Τί έφταιξε και φθάσαμε ως εδώ; Κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι πολλά τα αίτια.
Πρώτα πρώτα είναι η ψυχική και σωματική κόπωση, που αισθάνθηκε ο κόσμος από ένα σημείο και μετά, κατά την διάρκεια της πρώτης «καραντίνας».
Κι αυτό οφείλεται, στο ότι η αναστολή λειτουργίας των περισσοτέρων επαγγελμάτων, οδήγησε σε οικονομική ασφυξία το σύνολο του λαού μας.
Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η άνοιξη σιγά σιγά τελείωνε και στο καλοκαίρι που θ’ ακολουθούσε, ξεκίναγε η «βαρειά βιομηχανία» της χώρας μας ο τουρισμός, οδήγησε, όπως άλλωστε και στις περισσότερες χώρες, την υπερίσχυση του οικονομικού παράγοντα, έναντι του παράγοντα της υγείας του πληθυσμού.
Αυτό θεωρήθηκε από τους πολλούς ανάσα και «φυγή προς τα εμπρός», όμως όσα ακολούθησαν άλλα έδειξαν.
Ο κόσμος αλλά και πολλοί, κυρίως οικονομικοί κλάδοι που είχαν συμφέρον απ’ αυτό, εφαρμόζοντας την τακτική της στρουθοκαμήλου, απεφάνθησαν ότι ο ιός «τελείωσε», ότι ο ιός έφυγε και ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει.
Έτσι ξεκίνησαν παντού οι μαζικές συναθροίσεις, τα πάρτυ εκατοντάδων ανθρώπων, τα μέτρα προφύλαξης εγκαταλείφθηκαν κι έτσι, η διασπορά του ιού, πήρε ασύλληπτες διαστάσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όλα όσα συνέβησαν και την νέα πραγματικότητα που απορρέει απ’ αυτά.
Το πρώτο, που είναι η βάση όλων των υπολοίπων, είναι η στοιχειώδης μας υποχρέωση να τηρούμε όλους τους κανόνες προστασίας ημών και των συνανθρώπων μας. Να φοράμε την μάσκα, να τηρούμε ευλαβικά τις αποστάσεις μας από τους άλλους, να πλένουμε τα χέρια μας με αντισηπτικό.
Η καινούργια μάχη που έχουμε να δώσουμε μόλις ξεκίνησε.
Και είναι μάχη για την συνέχεια της ζωής, μάχη επιβίωσης.
Ας φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων και η νίκη στο τέλος του δρόμου θα μας περιμένει.
