ΜΑΡΙΝΑ ΑΝΤΩΝΑΤΟΥ
V Ματώνω, σε εισαγωγικά, παρακολουθώντας τις ομιλίες των αρχηγών Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προχθές, στη Βουλή των Ελλήνων. Ο πρωθυπουργός κ.Μητσοτάκης και ο κ.Τσίπρας, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μίλησαν επί της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε ο δεύτερος κατά του πρώτου. Τώρα, «μίλησαν»… δεν νομίζω. Παλιά, διαβάζαμε στις εφημερίδες ότι οι πολιτικοί αρχηγοί αναμετρήθηκαν, διασταύρωσαν τα ξίφη τους, μονομάχησαν, κονταροχτυπήθηκαν … Με τις ζωντανές συνδέσεις πλέον, δεν μαθαίνουμε μόνο τι λένε, βλέπουμε κι ακούμε και το πώς τα λένε. Η γλώσσα του σώματος, οι εκφράσεις του προσώπου, ο τόνος της φωνής, μας αφήνουν να σχηματίσουμε εικόνα. Μία απ’ τις χειρότερες ήταν αυτή, προχθές. Οι άνθρωποι δεν μίλησαν, γαύγισαν. Δεν αναμετρήθηκαν, πυγμάχησαν. Δεν διασταύρωσαν ξίφη, έβγαλαν μαχαίρια. Ο δυσπιστών έκανε την επίθεσή του με τα γνωστά κι ο απολογούμενος εφάρμοσε το γνωστό «Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Και να το θέαμα αρένας, να τα χτυπήματα, να τα αίματα! Τα είδατε;
V Οφείλω να διευκρινίσω ότι το «μάτωμά» μου είναι ψυχοπνευματικό. Τόσο βρώμικη πάλη δεν την αντέχω. Και δεν μπορώ καν να θυμώσω. Θλίβομαι. Με την κατάντια. Θλίβομαι με την εικόνα του Αλέξη, του πρώην που θέλει να ξανακυβερνήσει. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να λέει ό,τι θέλει, τώρα κυβερνάει, άλλοι τον πιστεύουν, άλλοι όχι, άλλοι τον ψήφισαν, εγώ όχι. Ούτε τον πρώην έχω ψηφίσει. Τον ξέρω, όμως, όλοι τον ξέρουμε, δεν τον ξέρουμε; Πώς μπορεί και λέει τέτοια πράγματα, όταν ο ίδιος… Ας μην τα πιάσουμε τώρα. Αλλά, τον ξέρω τον άνθρωπο, κυβέρνησε πέντε χρόνια. Τα πεπραγμένα του μού έχουν προξενήσει ερωτηματικά, κατάπληξη, πίκρα, απορίες, θυμό, γέλια, νεύρα, οργή, απελπισία, τρέλα… Η προχθεσινή του εμφάνιση, μόνο θλίψη! Χωρίς χαρακτηρισμούς. Δεν αξίζει.
V Λυπάμαι με τη χαρά τους. Αυτών που είναι ευτυχισμένοι επειδή χαλάρωσαν τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ναι, τώρα μπορούν ν’ ακούνε μουσική όταν βγαίνουν για φαγητό, τώρα μπορούν να πάνε και στα μαγαζιά με ορχήστρες και τραγουδιστές… όλα! Δεν μπορούν ακόμα να ρίχνουν τις ζεϊμπεκιές τους, άκουσα. Υπομονή, θα έρθει κι αυτό. Τότε πια, τι χαρά που θα κάνετε, ε; Κι εγώ θα λυπάμαι ακόμα πιο πολύ. Η αρρώστια θερίζει, η οικονομία κινδυνεύει, μας χτυπάει η ακρίβεια, μας απειλούν με πόλεμο, κι εμάς ο νους μας να είναι στη νυχτερινή διασκέδαση; Πώς γίνεται; Φαίνεται πως ναι, πολλοί μόνο αυτό σκέφτονται. Γι αυτό λυπάμαι.
V Χαίρομαι, αλήθεια. Χαίρομαι που άνθρωποι, ειδικοί κι εθελοντές, έδειξαν τόση αγάπη για το μικρό φαλαινοδέλφινο που έφτασε πληγωμένο στα ρηχά του Φαλήρου. Τι γλυκό συναίσθημα, επιτέλους!
V Εύχομαι καλό Φεβρουάριο. Χωρίς τόσο χιόνι!
V Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
Μαρίνα
marianto9@gmail.com
