Η ΟΓΕ Λιβαδειάς για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της βίας κατά των Γυναικών

 

Με αφορμή την επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, η Ομάδα Γυναικών Λιβαδειάς, μέλος της ΟΓΕ, απευθύνεται σε όλες τις γυναίκες που “αγανακτούν και οργίζονται μπροστά στα απανωτά περιστατικά κακοποίησης και δολοφονιών γυναικών, και την ίδια στιγμή είναι καθημερινά αντιμέτωπες με τις πιο βάρβαρες και βίαιες συνθήκες δουλειάς και ζωής που μας γεμίζουν άγχος και ανασφάλεια για το μέλλον μας και το μέλλον των οικογενειών και των παιδιών μας”.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

Τιμάμε αγωνιστικά την 25η Νοέμβρη και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις γυναίκες και το λαό της Παλαιστίνης που βιώνουν την εγκληματική βία του κράτους- δολοφόνου του Ισραήλ. Μόνο τον τελευταίο χρόνο έχει σκοτώσει πάνω από 30.000 γυναίκες και παιδιά στη Γάζα. Έχει αφήσει χιλιάδες γυναίκες και παιδιά τραυματισμένα ή να λιμοκτονούν και να αργοπεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες, την έλλειψη φαρμάκων και καθαρού νερού.
Με τη στήριξη των ευρωατλαντικών συμμάχων του το Ισραήλ επεκτείνει τη βίαιη τρομοκρατική δράση του στο Λίβανο, στη Συρία, στο Ιράν, καθώς οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των σφαιρών επιρροής, όπως συμβαίνει και στην Ουκρανία, σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας.
Στεκόμαστε δίπλα σε όλες τις γυναίκες θύματα αυτής της βίας, του πολέμου και της προσφυγιάς, που είναι “αόρατες” γι’ αυτούς τους “ευαίσθητους” που μας κυβερνάνε.

Δεν συμβιβαζόμαστε με το βρώμικο ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης που στηρίζει ενεργά, συνεργάζεται οικονομικά και στρατιωτικά με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, αλλά και των κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου στη χώρα μας, που ξεπλένουν διαρκώς τον εγκληματικό του ρόλο.

Είμαστε οι περήφανες μανάδες των φαντάρων που σηκώνουν κεφάλι και δεν δέχονται να γίνουν κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών, στο αιματοκύλισμα άλλων λαών.
Αποκαλύπτουμε την υποκρισία ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και των κάθε λογής μηχανισμών τους μπροστά στις δίκαιες διαμαρτυρίες στο Ιράν ενάντια στη σκοταδιστική αντιμετώπιση της θέσης της γυναίκας από το καθεστώς. Η “υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών” μετατρέπεται για ακόμα μία φορά σε όπλο της ΑμερικανοΝΑΤΟϊκής προπαγάνδας ενάντια στους ανταγωνιστές της. Έχει χρησιμοποιηθεί ξανά στο παρελθόν ως άλλοθι για ανοιχτές επεμβάσεις ή υποκίνηση «πολύχρωμων επαναστάσεων», πάνω στην υπαρκτή δυσαρέσκεια του λαού και ιδιαιτέρως των γυναικών για την καταπίεση και εκμετάλλευση που βιώνουν.
Τους ξεμπροστιάζει η αποδοχή και η ανοχή τους στον σκοταδισμό άλλων παραδοσιακών συμμάχων τους στην περιοχή, όπως η Σαουδική Αραβία.

Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία που εντείνει την γυναικεία ανισοτιμία.
Οι δολοφονίες, η σεξουαλική κακοποίηση και οι βιασμοί αποτελούν ένα από τα πολλά πρόσωπα της βίας με την οποία οι γυναίκες είμαστε αντιμέτωπες. Γεννιούνται πάνω στο έδαφος της βίας της εργασιακής ζούγκλας και της ανεργίας, του μισθού που δεν φτάνει για να βγάλουμε το μήνα, της έλλειψης μέτρων προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, της εμπορευματοποίησης της Υγείας, της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, των χρονίως πασχόντων.

Δεν συμβιβαζόμαστε με αυτή την “κανονικότητα” της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που επιδεινώνει τους όρους ζωής και δουλειάς των γυναικών, τις δυσκολεύει να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν την εργοδοτική βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από μια βίαιη, κακοποιητική οικογενειακή ή διαπροσωπική σχέση.
Στη σήψη της κοινωνίας της εκμετάλλευσης τρέφονται οι αποκρουστικές αξίες και συμπεριφορές που υποτιμούν την προσωπικότητα και απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως “ιδιοκτησία” και φτάνουν μέχρι και τη δολοφονία.

Η βαρβαρότητα που αντιμετωπίζουν οι κακοποιημένες γυναίκες διαιωνίζεται με:

– την ανυπαρξία ή τις μεγάλες ελλείψεις δομών και υπηρεσιών για τη στήριξη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, καθώς λογαριάζονται ως “κόστος” για το κράτος και την ΕΕ.
– την αστυνομική αυθαιρεσία στις σχετικές καταγγελίες των κακοποιημένων γυναικών, τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες για τις οποίες οι κακοποιημένες πρέπει να πληρώσουν αδρά
– την ανυπαρξία εξειδικευμένων κέντρων- καταφυγίων για τις γυναίκες θύματα βιασμού και σεξουαλικής βίας, που θα παρέχουν άμεσα δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες, όπως η ιατροδικαστική εξέταση, η νομική συνδρομή, η ψυχολογική βοήθεια από μόνιμο ειδικευμένο προσωπικό.

Αντιπαλεύουμε την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ που όχι μόνο δεν καταργεί το «θερμοκήπιο» των παραγόντων που δημιουργούν τους δράστες-τέρατα, αλλά διατηρούν και τις «αλυσίδες» που εμποδίζουν τις γυναίκες να σπάσουν τα δεσμά της κακοποίησης που βιώνουν.

Η τελευταία οδηγία της ΕΕ για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών είναι χαρακτηριστική. Ρίχνει στα μαλακά τους δράστες εγκλημάτων βίας στο διαδίκτυο. Προτείνει ξενώνες φιλοξενίας για τις κακοποιημένες γυναίκες με οικονομικό αντίτιμο και αναβαθμίζει το ρόλο των ΜΚΟ και των ιδιωτών για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών.
Δυναμώνουμε τον αγώνα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών παλεύοντας για όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, έτσι ώστε να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους, να είναι χειραφετημένες οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά. Η συλλογική μας πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές του μόχθου μας είναι η δική μας ασπίδα προστασίας.
Σ’ αυτό το δρόμο μπορούμε να βρούμε το κουράγιο, τη δύναμη, την αντοχή να αλλάξουμε τη ζωή μας μαχόμενες.

Γι’ αυτό διεκδικούμε:

– Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για όλες. Κοινωνική προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, και κάλυψη των αναγκών μας με δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Μέτρα στήριξης των εργαζόμενων, των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
– Εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την ολόπλευρη προστασία των γυναικών και των παιδιών από τη βία, ιδιαίτερα των απροστάτευτων, στελεχωμένων με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση και εμπλοκή των ΜΚΟ.
– Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.