Τετραήμερο εθνικό πένθος για το θάνατο του Κώστα Σημίτη

 

Τετραήμερο εθνικό πένθος για το θάνατο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, που έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών, το πρωί της Κυριακής, στο νοσοκομείο Κορίνθου.

Σύμφωνα με το διοικητή του νοσοκομείου, Γρηγόρη Καρπούζη, διακομίστηκε με ασθενοφόρο χωρίς τις αισθήσεις στις 07:31, στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και ο θάνατός του διαπιστώθηκε στις 8 παρά 10. «Έγινε προσπάθεια ανάνηψης που δυστυχώς απέβη άκαρπη» ανακοίνωσε το νοσοκομείο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κηδεία θα γίνει δημόσια δαπάνη με απόφαση της κυβέρνησης, ενώ θα αποδοθούν τιμές εν ενεργεία Πρωθυπουργού και θα κηρυχθεί τετραήμερο εθνικό πένθος.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης, απηύθυνε τα συλλυπητήριά του στην Δάφνη Σημίτη.

Ο Κ. Σημίτης είχε διατελέσει πρωθυπουργός της χώρας, για δύο συνεχείς τετραετίες, από το 1996 έως το 2004.

Διετέλεσε υπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, εκπροσωπώντας τον «εκσυγχρονιστικό» πόλο και προωθώντας στη συνέχεια τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα.

Στο 5ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το Μάρτιο του 1999 επανεκλέχθηκε πρόεδρος. Στις εθνικές εκλογές της 9ης Απριλίου 2000 επανεκλέχθηκε πρωθυπουργός, με αύξηση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ και στο 6ο Συνέδριο του κόμματος που ακολούθησε, τον Οκτώβριο του 2001, εκλέχθηκε για τρίτη φορά.

Η δεύτερη κυβερνητική θητεία του ήταν μια στροφή στον νεοφιλελευθερισμό, καθώς συνοδεύτηκε από την εφαρμογή μέτρων λιτότητας, με στόχο τη μείωση του πληθωρισμού και του χρέους, ενώ ανάμεσα στα βασικούς στόχους ήταν οι προσπάθειες επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών για το Κυπριακό πρόβλημα.

Επί Σημίτη η Ελλάδα εντάχθηκε στην ευρωζώνη, με ανακριβή όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια στοιχεία, ενώ στο εσωτερικό αυξανόταν ο πληθωρισμός.

Δικηγόρος και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ στο επάγγελμα, είχε διατελέσει επίσης πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά. Είχε γεννηθεί από αντιστασιακούς γονείς στον Πειραιά, είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ της Δυτικής Γερμανίας και οικονομικά στο London School of Economics and Political Science.

Στην χούντα διέφυγε στο εξωτερικό λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης, ενώ το 1970 στη Γερμανία έγινε μέλος του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος. Είχε παραπεμφθεί ερήμην στο Στρατοδικείο για απόπειρα εμπρησμού και παράβαση του νόμου περί εκρηκτικών υλών.