Άμεση στελέχωση του νοσοκομείου της Θήβας ζητούν οι φορείς της περιοχής

Ψήφισμα για “τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα του νοσοκομείου” εξέδωσαν οι συμμετέχοντες στην σύσκεψη φορέων που πραγματοποιησαν το Εργατικό Κέντρο Θήβας και ο Σύλλογος Εργαζομένων στο νοσοκομείο Θηβών.

Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης επισημάνθηκε η ανάγκη  της ενότητας όλων των φορέων και του συντονισμού για την ενημέρωση όλων των πολιτών της περιοχής.

“Το Νοσοκομείο εξυπηρετεί περιστατικά ολόκληρης της επαρχίας Θηβών που ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 80.000 κατοίκους, εξυπηρετεί  την βιομηχανική ζώνη Σχηματαρίου – Οινοφύτων, επιπλέον είναι επιφορτισμένο για την αντιμετώπιση της παρούσης πανδημίας εκτός από τον εν λόγω πληθυσμό και στις δομές φιλοξενίας μεταναστών – φυλακές- κέντρο απεξάρτησης και στις ειδικές ομάδες ( ΡΟΜΑ) όπου ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα αυξημένος και μεγάλο τμήμα της Εθνικής Οδού”, τόνισαν μεταξύ άλλων.

Σε ενημέρωση για το νοσοκομείο Θηβών προέβη ο Βουλευτής Α. Κουτσούμπας

 

“Ασφαλώς υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν προβλήματα. Μέριμνά μας είναι να ελαχιστοποιήσουμε – μηδενίσουμε αυτά με συνεχείς παρεμβάσεις. Βρίσκομαι σε άριστη συνεργασία με το διοικητή της 5ης ΥΠΕ κ . Σερέτη, το διοικητή κ. Τσαντήλα και τον αναπληρωτή διοικητή κ. Χροναίο των νοσοκομείων του νομού μας, οι οποίοι ανταποκρίνονται άμεσα και αποτελεσματικά στις ανάγκες που προκύπτουν”, επεσήμανε μεταξύ άλλων αναφερόμενος στο νοσοκομείο Θηβών, ο Βουλετυής Βοιωτίας Ανδρέας Κουτσούμπας.

Και πρόσθεσε: “Προχωράμε στον άμεσο διορισμό 1 επιμελητή χειρουργικής Α΄ ειδικότητας, 1 επιμελητή ορθοπαιδικής Β΄ ειδικότητας, 1 επιμελητή ιατρικής βιοπαθολογίας - αιματατολογίας. Οι δύο θέσεις επιμελητή Β΄ειδικότητας ακτινολογίας που προκηρύθχηκαν κατέστησαν άγονες (επειδή δεν υπήρχαν υποψήφιοι) και επαναπροκηρύσσονται. Επίσης προκηρύξαμε 1 θέση επιμελητή Β΄ παθολογίας. Αν και υπήρξε έγκριση και πιστώσεις για επικουρικό ιατρικό προσωπικό, δεν υπήρξε ενδιαφέρον (θέσεις: αναισθησιολόγος, παθολόγος, χειρούργος, γενικός γιατρός)”.

Γιώργος Μουλκιώτης: Συνεχίζεται η υποβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών της Βοιωτίας, αναγκαία η ενίσχυση προσωπικού στο Τμήμα Αδειών Διαμονής Αλλοδαπών

Ο βουλευτής Βοιωτίας του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Μουλκιώτης, με παρέμβαση προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Μετανάστευσης & Ασύλου, φέρνει στη Βουλή το ζήτημα της υποστελέχωσης του Τμήματος Αδειών Διαμονής στην Π.Ε. Βοιωτίας. 

Με την ερώτησή του, ο βουλευτής τονίζει ότι ενώ πρόκειται για μια υπηρεσία η οποία καλείται να διαχειριστεί δεκάδες χιλιάδες υποθέσεις και με ιδιαίτερα αυξημένη επισκεψιμότητα, η υποστελέχωση είναι τέτοια, που δεν υπάρχει δυνατότητα έκδοσης αδειών διαμονής, μεταξύ άλλων και λόγω έλλειψης εισηγητή. Επιπλέον, υπογραμμίζει ότι η διεκπεραίωση των υποθέσεων από το Τμήμα Αδειών Διαμονής έχει άμεση σχέση με θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην ελεύθερη μετακίνηση, στην ιδιοκτησία και η αδυναμία έγκαιρης εξυπηρέτησης έχει ως συνέπεια σε καθημερινή βάση την έντονη αγανάκτηση των πολιτών.

Κατόπιν αυτών, ζητά από τους αρμόδιους υπουργούς να προβούν άμεσα στην ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό στο Τμήμα Αδειών Διαμονής στην Π.Ε. Βοιωτίας. 

Με το Σωματείο Οδηγών ΚΤΕΛ Επαρχίας Θηβών συναντήθηκε η Γ. Πούλου

Η Βουλευτής Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώτα Πούλου συναντήθηκε την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2020, με το Σωματείο Οδηγών ΚΤΕΛ Επαρχίας Θηβών, τον πρόεδρο κ. Χρήστο Χριστοδούλου, τον ταμία κ. Βασίλη Πάνο  και το μέλος κ. Βασίλη Καρέλη.

“Συζητήσαμε εργασιακά θέματα, καθώς και τον νέο οργανισμό λειτουργίας των ΚΤΕΛ. 

Αναφερθήκαμε στις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, τα μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων και του επιβατικού κοινού.

Θα είμαστε σε επικοινωνία και συνεργασία”, δήλωσε σχετικά η Βουλευτής.

Νομίζω ότι είναι καιρός

Γράφει ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, Αντιπρόεδρος Κοινότητας Διαλόγου «Σύνθεσις»

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ένα δύσκολο, θερμό καλοκαίρι σε πολλά μέτωπα.

Πέρα από την αβεβαιότητα που συνέχισε να δημιουργεί ο κορωνοϊός στην κοινωνία και την οικονομία, ήταν ένα θερμό καλοκαίρι και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι προκλήσεις της Τουρκίας πολλές, πιέζοντας και απειλώντας την Ελλάδα σε πολλά επίπεδα. Η στάση της κυβέρνησής μας συντεταγμένη και συντονισμένη, με στρατηγική απέτρεψε τις απειλές και δημιούργησε, μετά από πολύ καιρό, μια άτυπη διεθνή συμμαχία υπέρ μας.

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν γενικώς και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα, με κάποιες εξαιρέσεις.

Ωστόσο μέσα σε αυτό το κλίμα, με τις πάμπολλες εθνικές προκλήσεις, με τον Πρόεδρο της Τουρκίας και λοιπά κυβερνητικά στελέχη της γείτονος χώρας να εξαπολύουν καθημερινά πολεμικές απειλές εναντίον της Ελλάδος, αρκετοί συμπολίτες μας εξακολουθούν να αντιπαρατίθενται και να αλληλοκατηγορούνται στα social media, αλλά και εκτός αυτών, για τον Εμφύλιο και για ακόμη παλαιότερες αυτού πολιτικές αντιπαλότητες.

Εβδομήντα και πλέον χρόνια μετά και ενώ η κοινωνία μας, η πατρίδα μας και η δημοκρατία μας έχουν κάνει μεγάλα βήματα προς τα μπρος κατακτώντας την απαραίτητη πολιτική και κοινωνική ωριμότητα είναι κρίμα να δηλητηριάζουμε τον πολιτικό και κοινωνικό διάλογο με ξεπερασμένες από τον χρόνο και την πραγματικότητα αντιπαλότητες. Θα έλεγα ότι είναι και περιττή πολυτέλεια, αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι, εν μέσω όλων αυτών των προκλήσεων αυτή η αντιπαραγωγική «πολεμική».

Στον αντίποδα αυτών, θεωρώ ότι είναι πλέον καιρός, 70 και πλέον χρόνια μετά, να καθιερωθεί μια ετήσια εκδήλωση μνήμης για το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου.

Μια εκδήλωση μνήμης για τους έλληνες πεσόντες όλων των παρατάξεων σε ένα μέρος που θα συμφωνηθεί από κοινού, από όλες τις λογικές πολιτικές παρατάξεις. 

Μια ετήσια εκδήλωση και ένα μνημείο με τίτλο: Ποτέ ξανά!

Είμαστε λίγοι για να είμαστε διχασμένοι!

ΑΔΕΔΥ Βοιωτίας, Όχι στην υποβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου

“Οι πολιτικές λιτότητας και φτωχοποίησης των εργαζομένων με ή χωρίς μνημονιακό μανδύα συνεχίζονται. Το ίδιο  και οι πολιτικές υποβάθμισης και υποχρηματοδότησης του Δημόσιου Σχολείου”, τονίζει η ΑΔΕΔΥ Βοιωτίας με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Εκπαιδευτικών. 

Και προσθέτει: “Τα τραγικά αποτελέσματα τα βιώνουμε ακόμα εντονότερα σήμερα , με τις τραγελαφικές αποφάσεις της κυβέρνησης  , στην περίοδο της πανδημίας και όλες τις αντιδράσεις που αυτές έχουν πυροδοτήσει.

Η κάλυψη των διαπιστωμένων αναγκών της Δημόσιας Εκπαίδευσης σε μόνιμο διδακτικό προσωπικό παραπέμπεται για μια ακόμη φορά ως επικοινωνιακή εξαγγελία σε βάθος τριετίας. Οι  αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα, συνεχίζουν να περιπλανώνται στις εσχατιές της Ελλάδας μένοντας ακόμα και δίχως την πανάκριβη στέγη. 

Ο αγώνας όλων των εκπαιδευτικών για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και την έμπρακτη αναγνώριση του ρόλου και της προσφοράς τους, σηματοδοτεί τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών”.

Σ’ έναν άδειο ουρανό

Στίχοι Γιώργος Δ. Μπίμης (Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Εκπαιδευτικός)

Σ’ έναν άδειο ουρανό,  δούλοι, αφέντες, προχωράνε,

ψάχνουν μοίρα και Θεό, στον καημό τους δε χωράνε…

Ένας γνέφει στο νοτιά κι άλλος φεύγει για τη δύση,

ποιος θα κλέψει τη χαρά, ποιος τον πόνο θα κερδίσει.

Τα βουνά τα μελανά έστησαν στο φως καρτέρι,

μες στη σκόνη, στη σιωπή, δάκρυσε το καλοκαίρι.

Μια φωτιά θα γεννηθεί! Ήλιε, στείλε μας χαμπέρι,

ποιος  στη γη θα σταυρωθεί, ποιος ειρήνη θα μας φέρει…

Κύκλους κάνει ο καιρός, τ’ άσπρο σύννεφο ματώνει,

στους υγρούς ορίζοντες, Λευτεριά δεν ξημερώνει,…

Αιώνια μέρα

Στίχοι του Νάσου Ανάγνου

Ίσως

Αν κοιμηθούμε μαζί

να μπω σε κάποιο απ' τα όνειρά σου

και να ζήσουμε για πάντα εκεί

σ΄ ενα κόσμο φτιαγμένο από τη θεωρία σου

Πέρα

Πέρα από το χρόνο

Τα όνειρα γίνονται ασπίδες

για καινούργιους έρωτες κοιτίδες

Ο,τι ζήσαμε λίγο

Να σε μεταλάβω 

ίσα που πρόλαβα

Απ' τις παλιές αμαρτίες 

να ξεφύγω

και να σε χάσω πως;

Ούτε κατάλαβα

Ο θηλυκός ο δαίμων

 Στίχοι του Δημήτρη Αποστόλου

Μες στη ζωή ενόμιζα

πως ήμουν ευδαίμων

μέχρι που εμφανίστηκε 

ο θηλυκός ο δαίμων.

Είχε κατάμαυρα μαλλιά

γαλάζιες λίμνες μάτια

μα μια καρδιά πολύ σκληρή

που μ' έκανε κομμάτια.

Το σώμα της αλάβαστρος

το πιο όμορφο τοπίο

και θάλασσα που θα 'θελα

πάνω της να 'μαι πλοίο.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ

Στις μέρες μας έχει αναπτυχθεί μια παγκόσμια συζήτηση, ένας οικουμενικός διάλογος και υπάρχει μεγάλος προβληματισμός για τις επιπτώσεις της χρήσης των πλαστικών στην ζωή μας.

Έτσι έχουμε μάθει όλοι και το ζούμε, πως υφίσταται σε όλην τη γη, μια εκστρατεία από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από συλλόγους και φορείς, αλλά ακόμα και ιδιώτες, για τους κινδύνους που διατρέχουμε και μεμονωμένα σαν άτομα, αλλά και σαν κοινωνικό σύνολο, από την χρήση του πλαστικού στην ζωή μας.

Με βάση αυτά που ακούγονται, η χρήση του πλαστικού αυτή την στιγμή αποτελεί έναν πρώτου μεγέθους κίνδυνο για την υγεία της ανθρωπότητας.

Το πλαστικό, που τον 20ο αιώνα θεωρήθηκε μεγάλη ανακάλυψη του ανθρώπου και βοήθησε στην ζωή του όλα τα νοικοκυριά σε όλην την γη επί δεκαετίες και ακόμα τα βοηθάει, ξαφνικά κατηγορείται και μάλλον δίκαια, ότι τα προϊόντα του αποτελούν πλέον μεγάλο κίνδυνο για το περιβάλλον αλλά και την ζωή όλων των υδάτινων οργανισμών.

Για να είμαστε δίκαιοι και παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, θα διαπιστώσουμε πως το πλαστικό, όταν πρωτοανακαλύφθηκε έμοιαζε με θείο δώρο και αποτέλεσε πρώτου μεγέθους επανάσταση στην ζωή κάθε οικογένειας και της κοινωνίας ολόκληρης.

Αποτέλεσε λύση για την φθηνή και ασφαλή συσκευασία και μεταφορά κάθε είδους και κάθε μεγέθους προϊόντος, πρώτη ύλη για την κατασκευή χρηστικών στην ζωή του κάθε ανθρώπου προϊόντων, είχε πολλά πλεονεκτήματα απέναντι στον βασικό του ανταγωνιστή στην αγορά το γυαλί και, ταυτόχρονα ήταν πολύ πιο φθηνό απ’ αυτό.

Κυκλοφορώ και...

Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου

V Τσακώνομαι. Είναι καιρός τώρα που το έχω αποφασίσει: θα τσακώνομαι με όποιον δεν τηρεί τα μέτρα προστασίας και βάζει σε κίνδυνο τους γύρω του, ακόμα και όταν δεν με αφορά προσωπικά. Ιδού πώς.

V Αρχίζω με μία απλή παρατήρηση, υπό τύπον ερώτησης. "Δεν θα έπρεπε να φοράτε τη μάσκα σας;" ή "Σταθείτε σε απόσταση ο ένας απ' τον άλλο στην ουρά, δεν θα φύγει το ΑΤΜ, εκεί θα είναι!" και άλλα παρόμοια. Συνήθως παίρνω απάντηση. Άμα είναι ευγενική, έχει καλώς, συζητώ, συνεννοούμαστε. Άμα μου μιλήσουν άσχημα ή με κοιτάξουν περίεργα... μαζεύω το χαμόγελο και υψώνω τη φωνή. Κι έχω μια φωνή! Τ' ακούνε, λοιπόν, κανονικά, τα σωστά, όχι ό,τι μου καπνίσει.Συχνά, συνηγορούν κάποιοι από γύρω, το πράγμα γίνεται ευκολότερο. Αν όχι, τι φαντάζεστε; ... Ακριβώς, όπως το φαντάζεστε: συνεχίζω. Μέχρι να καταλάβει ο άλλος, όποιος κι αν είναι. Κι αν δεν καταλάβει αληθινά, μπορεί να ντραπεί ή να βαρεθεί να μ' ακούει. Το ίδιο μου κάνει, αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Υπάρχει περίπτωση να μην πετύχω. Τουλάχιστον, όμως, θα τον έχω συγχύσει!

V Προλαβαίνω μία πιθανή ερώτηση. Όχι, δεν θα τσακωνόμουν με τους συνωστιζόμενους στις πλατείες. Τις μπύρες μου τις πίνω αλλού και τις ευχαριστιέμαι αλλιώς. Στις πλατείες θα ήθελα μέτρα από τους αρμοδίους, μέτρα που δεν είναι δική μου δουλειά. Είπαμε να κουβεντιάζουμε, να διαφωνήσουμε, ακόμα και να αντιδικήσουμε, αλλά με υπεύθυνους πολίτες, με πρόσωπα στις αναγκαίες καθημερινές μας συναλλαγές, όχι με μπεκρουλιάζοντα πλήθη που ξενυχτούν για να δηλώσουν ... τι, αλήθεια; Μαγκιά, μήπως; Αχ, παιδιά! Αλλού είναι η μαγκιά. Όποιοι την ψάχνουν στις πλατείες τις νύχτες, είναι μακρυά νυχτωμένοι ή μάλλον τζάμπα ξενύχτηδες. Αλλού ψάξτε την, αλλού!

Η ιερή διαδρομή του Παπαλουκά Κορογιάννου

 

Γράφει η Λαογράφος Ντίνα Μήτσου - Παπαλάμπρου

Ένα φθινοπωρινό πρωινό του Σεπτέμβρη έφυγε από τη ζωή ο Παπαλουκάς Κορογιάννος, γνωστός στη Βοιωτία και στο Αιγάλεω Αττικής. 

  Ήτανε από τους ανθρώπους που προσπαθούσε να εμβαθύνει, να λειάνει καταστάσεις, ακούγοντας μέσα του ιερούς «κραδασμούς» και να προσφέρει στον ξερό αιώνα που ζούμε, δροσερά βιώματα. 

 Η βίωση αυτή όμως απαιτεί θυσίες, απαιτεί σκέψεις και αγώνα, ώστε «πέτρες, νερό, φωτιά και χώματα να γίνουν όλα πνεύμα», όπως έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης, που συχνά ο Παπαλουκάς ανέφερε στις ομιλίες του. Η ζωή του ήταν ένα ταξίδι στο πνεύμα. Είχε πάντα στην ψυχή του τα ψηλά βουνά μα πιο πολύ τον Ελικώνα και τη γη που τον γέννησε. 

 Εισέπραξε πολύ σεβασμό και αγάπη από τους ενορίτες που υπηρέτησε και προπάντων από το Αιγάλεω και την ενορία του εσταυρωμένου. Εγώ για τον Παπαλουκά λέω ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχει η νοσταλγία, η ομορφιά, ο στοχασμός. Μα πάνω απ’ όλα είναι η ομορφιά του λόγου. Ο λόγος είναι η ηλιαχτίδα που σου ζεσταίνει την ψυχή και σε κάνει να ελπίζεις.