Γράφει η Λαογράφος Ντίνα Μήτσου - Παπαλάμπρου
Καλή σας μέρα,
Μια φορά κι έναν καιρό
Σ’ ένα όμορφο χωριό
Με αμπέλια και ελιές κι ανθισμένη πλάση.
Αγαπούσανε τη γη
Ξεκινούσαν την αυγή
Με τα γαϊδουράκια
Με το νου στη φαμελιά
Έγνοιες και φαρμάκια.
Ξεκίνησα λίγο παράδοξα σήμερα, αλλά την αφορμή μου την έδωσε ποιος άλλος από τον Μπάμπη τον Παπαλάμπρο, τον άνθρωπο της τέχνης και της αγάπης για την φωτογραφία. Ήρθε ένα πρωινό στο σπίτι μου στον Άγιο Γεώργιο και μου έφερε μια φωτογραφία με το τελευταίο γαϊδουράκι του χωριού, του αείμνηστου Λουκά Γιώτη, ενός ανθρώπου καλοκάγαθου με χρυσή καρδιά. Το είχε φορτώσει με λιόκλαρα και ο μάγος της φωτογραφίας βρέθηκε μπροστά του και το φωτογράφησε. Το γαϊδουράκι δεν υπάρχει πια και έτσι τα παιδιά του χωριού θα βλέπουνε αυτά τα ζώα της υπομονής στο ίντερνετ. Εκεί φτάσαμε. Άλλοτε ήταν μεταφορικό μέσο. Ήτανε για φόρτωμα και για … ξυλοφόρτωμα…
Και που δεν το έβλεπες. Στη Λέστα, στον Άγιο Κωνσταντίνο, πάντα φορτωμένο. Στα καταπράσινα χωράφια του χωριού, ζωσμένα από αυλακωμένα ρέματα όπως το αιδονόλαλο ληστιόρεμα. Μοσχοβολημένο από το αεράκι του Ελικώνα που κατηφόριζε ανεμπόδιστο μέσα από τα σκοίνα της αγράμπελης , της μυρτιάς και της λυγαριάς. Ήταν η βόλτα μας η μαγιάτικη, ανάμεσα σε αυτό το καταφύγιο της φύσης.