Του Κλέαρχου Καλογήρου
Φθάσαμε αισίως και φέτος στα Χριστούγεννα.
Σε τρεις ημέρες οι καμπάνες των εκκλησιών θα χτυπήσουν χαρμόσυνα, έστω και χωρίς πιστούς μέσα σ’ αυτές, αναγγέλλοντας την έλευση του Μεσσία μας πάνω στην γη, την Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα περίμενε τον Λυτρωτή.
Από την ημέρα κι’ όλας που ο άνθρωπος διέπραξε το προπατορικό αμάρτημα, ο Θεός διεμήνυε στους πρωτόπλαστους την ώρα που τους εξεδίωκε από τον Παράδεισο, πως όταν έφθανε «το πλήρωμα του χρόνου» θα τους έστελνε Σωτήρα, «από το σπέρμα της γυναικός». Και μια νύχτα, σ’ ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ γεννιέται «το θείο βρέφος».
Η μητέρα του, η Παρθένος Μαρία, φτωχή το ανακλίνει μέσα στην φάτνη των ζώων.
Το νήπιο αυτό της Βηθλεέμ, το βρέφος της φάτνης, ο υιός της Παρθένου, είναι ο αναμενόμενος ισχυρός και κραταιός Λυτρωτής, ο σωτήρας των ανθρώπων, ο ιδρυτής ακατάλυτης βασιλείας στους αιώνες.
Ο ουρανός ξεκινάει την γιορτή. Το άστρο της Βηθλεέμ που μέρες τώρα πορευόταν έχει σταθεί πάνω από την φάτνη και με το λευκό του φως κάνει την νύχτα μέρα.
Οι Άγγελοι του Ουρανού έχουν σταθεί κι αυτοί πάνω από την φάτνη ψάλλοντας το «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».