Η μάχη που έκρινε το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η μάχη των Αρδεννών.
Σ’ αυτήν την μάχη, αποτελειώθηκε το Ναζιστικό θηρίο που επί 5 χρόνια απλωνόταν σαν εφιάλτης πάνω απ’ όλην την Ευρώπη και εξοντώθηκαν όλες οι εφεδρείες του.
Στις 6 Ιουνίου 1944, όπως είναι γνωστό, οι Συμμαχικές Δυνάμεις έκαναν, γιγαντιαία απόβαση στην Νορμανδία, μετά από πολλές σκληρές και πολύ αιματηρές μάχες έκαμψαν την αντίσταση των Γερμανών, δημιούργησαν προγεφύρωμα, προέλασαν στην Γαλλία και στις 25 Αυγούστου κατέλαβαν και απελευθέρωσαν το Παρίσι.
Έτσι εξεδίωξαν τους Γερμανούς από την γραμμή αμύνης του Σηκουάνα με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος και στις 4 Σεπτεμβρίου κατέλαβαν τις Βρυξέλες και την Αμβέρσα.
Όμως η προέλαση των συμμάχων σε τόσο μεγάλο βάθος, αύξησε αναγκαστικά και τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλά προβλήματα σ’ αυτόν.
Έτσι προέκυψε σημαντικό ζήτημα, το οποίο οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να επιλύσουν πριν την ανασύνταξη των Γερμανών και κατόπιν να καταλάβουν την γραμμή του Ρήνου, κάτι που επιθυμούσε διακαώς ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.
Μετά από διαβούλευση των τριών αρχιστρατήγων Αϊζενχάουερ, Μπράντλεϋ και Μοντγκόμερυ στις 7 Δεκεμβρίου στο Μάαστριχτ επικράτησε η άποψη του Αϊζενχάουερ ότι έπρεπε να βιαστούν και ότι έπρεπε να καταλάβουν το Σάαρ πριν τα Χριστούγεννα.
Το έργο αυτό ανέθεσαν στον θρυλικό Αμερικανό στρατηγό Πάττον, Διοικητή της Αμερικανικής 3ης Στρατιάς.
Οι εκτιμήσεις των Συμμάχων ήταν ότι οι Γερμανοί θα έκαναν απόπειρα αντεπίθεσης μεγάλης κλίμακας.