Καλή σας μέρα και ξεκινάω την ιστορία μου από κει που την άφησα. Με αναδρομές σε αλλοτινές εποχές και με την αγάπη οδηγό, θέλησα δια του μέσου που κρατάτε στα χέρια σας, να σας πάρω στο δικό μου σεργιάνι του ντόπιου τοπικού πολιτισμού άλλης εποχής. Έτσι λοιπόν, μέσα από μαντζουράνες και βασιλικούς, θυμάμαι τον παππού μου μέχρι τα εννιά σχεδόν χρόνια μου. Μετά τον έχασα από κεραυνό. Αρπάχτηκε από μια αστραπή και πέταξε ψηλά. Έτσι εγώ έχασα τον παππού μου και τον καλύτερο μου φίλο. Και ξαναγυρίζω πίσω.
Αφού έκανε οικογένεια και τα χρόνια περνούσαν, πάντρεψε τις δυο του κόρες στον Πειραιά και έστειλε τον πατέρα μου να σπουδάσει. Τελείωσε το σχολαρχείο και πήγε δυο τάξεις στο γυμνάσιο. Τις ελεύθερες ώρες του πήγαινε στο φαρμακείο του γαμπρού του, Διονύση Κόκοτα και τον βοηθούσε. Εκεί έμαθε τα διάφορα φάρμακα και να κάνει ενέσεις απλές, αλλά και ενδοφλέβιες, σπάνιο για ένα δεκαεπτάχρονο παιδί.